TO-POLSKI TARNÓW. Moje lata '90

TO-POLSKI TARNÓW to wirtualna opowieść o Polsce w latach 90. XX wieku na przykładzie miasta Tarnów, leżącego w południowej części kraju, u stóp Góry Św. Marcina.Tarnowem zachwycał się pisarz Roman Brandstaetter, tu urodził się Generał Józef Bem, a ostatnie dni spędził genialny wynalazca Jan Szczepanik.

Polska tamtych lat to szczególny okres w dziejach naszej Ojczyzny. To początki kształtowania się państwa po upadku komunizmu, powrót do nazwy Rzeczpospolita Polska, przywrócenie korony Orłu Białemu w godle. To czas przywracania do normalności tego wszystkiego, co przez pół wieku dominacji obcego, niechcianego przez Polaków systemu politycznego było wypierane, wypaczane i wyszydzane przez władze socjalistycznej Polski. Lata 90. XX w. to powrót państwa w dawnym wymiarze – z Sejmem, Senatem, Urzędem Prezydenta Rzeczypospolitej. To także czas dynamicznych zmian i tworzenia samorządu lokalnego.

Samorząd – najbliższa obywatelowi władza, która tworzy lokalne prawo, która przygląda się obywatelom i jest przez nich poddawana surowej wyborczej ocenie. Od tamtych chwil, od pierwszych wolnych wyborów samorządowych w Polsce, mija w tym roku 30 lat! Nasza wystawa to wycinek z obrazu Polski tamtych dni: na przykładzie Tarnowa wspominamy to, jacy byliśmy, jak wyglądaliśmy, gdzie mieszkaliśmy, jak spędzaliśmy czas wolny, jak wyglądało nasze otoczenie, życie codzienne i święta.

To jeszcze czarno-biały świat postkomunistycznej Polski, która błyskawicznie zyskiwała swoją głębię ostrości, wychwytywała półcienie i zyskiwała z miesiąca na miesiąc, z dnia na dzień kolory. To nasz świat w dokumencie Pawła Topolskiego (rocznik 1971), który przygląda się Polsce, miastu i światu oraz sobie samemu – przechodzącemu z młodości w dojrzałość.

Nasz projekt to interaktywna prezentacja życia Polaków u początków tworzenia III RP ciekawie zilustrowana zdjęciami obyczajowymi, portretami osób znanych i przechodniów, zjawisk i przedmiotów, budynków i planów urbanistycznych. Świetnie wsparta muzyką młodzieżową tamtej epoki – piosenkami, których wtedy słuchaliśmy wszyscy. O tym, jak bardzo udało nam się oddalić od tamtej epoki świadczą nie tylko czarno-białe fotografie autora – obrazy Polski zaniedbanej i szaro burej. To, co zaskakuje najbardziej, to identyczna atrakcyjność tych zdjęć pod względem historycznym, jak tych pocztówek sprzed 100 lat, koloryzowanych i publikowanych w dziesiątkach albumów. Tyle, że tutajzamiast lukrowych autobusów i tramwajów, wież kościelnych i ratuszowych, znajdziemy codzienną szarość ulicy, a w tej szarości Ja i Ty, nasze wzloty i upadki, nadzieje, wybory; nasze miłości, nasze dzieci – wielka nadzieja na nowy czas.